Hij opent met het opiniestuk de discussie om via meditatie ruimte voor rust en reflectie te brengen op (middelbare) scholen.
“Aha!” Bedacht ik en nog voor ochtendlijke yoga oefeningen las ik gefascineerd verder hoe hij tot deze bedenking kwam.
Door zich te verbinden mét de studenten, door mét hen van gedachten te wisselen over de wereld en zichzelf.
Holslag laat weten dat jongeren bezig zijn met de wereld en wat zij daartoe denken bij te kunnen dragen maar dat er te weinig tijd voor is om hierover te reflecteren, te mediteren.
Dat is geen grote verbazing als je dit vergelijkt met het eerder verschenen Scholierenrapport
(de bevraging van de Vlaamse scholierenkoepel bij 17.000 scholieren) waarin kinderen vragen om ondersteuning in de mentale gezondheid, meer mogelijkheden eigen talenten te ontplooien en er heel letterlijk als aanbeveling door deze koepel wordt meegegeven aan het Vlaamse Parlement: jongeren moeten instrumenten krijgen om stress in de toekomst het hoofd te bieden.
Een ander punt dat hij aanhaalt is het leren omgaan met prikkels. Zelf komt hij met de digitale wereld als vorm van continue prikkel.
Er zijn overal prikkels, oftewel stressfactoren en met de digitale wereld er bij ook méér prikkels. Zowel in de klas als daarbuiten.
Zodat kinderen uitgroeien tot zelfzekere, empathische personen met zin voor wereldburgerschap.
Een wereld waarin iedereen zich welkom voelt.
Daar komt dan ook gelijk het laatste puntje van Holslag van pas: “dit is niets zonder betrokkenheid van de gemeenschap.”
Wat kunnen we als volwassene zélf doen? Hoe gaan we als volwassene zelf met stress om en hoe geven we dat door aan onze kinderen?
Ik heb er alvast mijn werk van gemaakt een steentje bij te dragen het bouwen van de maatschappij van morgen; het begeleiden van kinderen, hun ouders en leraren. In en buiten school, voor FLexibele ONtspannen KInderen die zich weten aan te passen als dat nodig is. Het zinnetje waar ik ooit mee begon komt weer bij me op: ‘de kinderen van vandaag zijn de toekomst van morgen.’
De lokale parkeerproblematiek waardoor ik 2 straten verderop parkeer en dan nog een briefje onder de ruitenwisser krijg van de winkelier voor wiens etalage ik parkeerde en die zelf het heft in handen neemt met de vraag niet voor de etalage te willen parkeren zodat klanten parkeerplaats vinden….lijkt opeens zo banaal.
2 Responses to Ruimte Voor Rust En Meditatie Op School?